Επίτευξη μιας αρμονικής κοινωνίας μέσω της ηθικής αυτοκαλλιέργειας,… του σεβασμού της ιεραρχίας και της ισορροπίας των αντίπαλων δυνάμεων.Διαβάστε περισσότερα
Το Νεο-Κονφουκιανισμός είναι μια πολιτική ιδεολογία που εμφανίστηκε στην Κίνα κατά τη διάρκεια της Δυναστείας του Σον (960-1279) ως απάντηση στις ιδέες του Βουδισμού και του Ταοϊσμού. Αποτελεί μια αναβίωση και ερμηνεία της αρχαίας φιλοσοφίας του Κονφουκίου, η οποία τονίζει την ηθική και ηθική συμπεριφορά, τον σεβασμό στην αρχή και τη σημασία της εκπαίδευσης. Ωστόσο, ο Νεο-Κονφουκιανισμός υπερβαίνει αυτές τις παραδοσιακές αξίες του Κονφουκιανισμού ενσωματώνοντας μεταφυσικά και κοσμολογικά στοιχεία, που επηρεάζονται κατά κύριο λόγο από τον Βουδισμό και τον Ταοϊσμό.
Η ανάπτυξη του Νεο-Κονφουκιανισμού ήταν ένας σταδιακός διαδικασία, με τις ρίζες του να ανιχνεύονται στην δυναστεία των Τανγκ (618-907), μια περίοδο όπου το Βουδισμός ήταν η κυρίαρχη φιλοσοφία. Η δυναστεία των Τανγκ χαρακτηρίστηκε από μια πτώση στην επιρροή του Κονφουκιανισμού, η οποία οδήγησε σε μια σειρά από συζητήσεις και διανοητικές αντιπαραθέσεις μεταξύ των Κονφουκιανών μελετητών και των βουδιστικών μοναχών. Αυτή η περίοδος διανοητικής ζύμωσης άνοιξε το δρόμο για την εμφάνιση του Νεο-Κονφουκιανισμού.
Η δυναστεία των Τραγουδιών, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Χουιζόνγκ, είδε την άνοδο του νεο-Κονφουκιανισμού ως κρατική ιδεολογία. Ο πιο επιδραστικός νεο-Κονφουκιανός μελετητής κατά την περίοδο αυτή ήταν ο Τσού Σι, ο οποίος συστημάτισε και κωδικοποίησε τις διάφορες κλάδους της νεο-Κονφουκιανικής σκέψης σε μια συνεκτική φιλοσοφία. Η ερμηνεία του Τσού Σι για τον νεο-Κονφουκιανισμό, γνωστή ως "Σχολή της Αρχής", τόνιζε την έννοια του "λί" (αρχή ή τάξη) και του "τσι" (υλική δύναμη), τα οποία δανείστηκε από τον Ταοϊσμό και τον Βουδισμό.
Ο νεο-Κονφουκιανισμός συνέχισε να εξελίσσεται και να εξαπλώνεται πέρα από την Κίνα, επηρεάζοντας πολιτικές και κοινωνικές δομές σε άλλες ανατολικοασιατικές χώρες όπως η Κορέα, η Ιαπωνία και το Βιετνάμ. Σε αυτές τις χώρες, ο νεο-Κονφουκιανισμός υιοθετήθηκε ως επίσημη κρατική ιδεολογία, διαμορφώνοντας τα πολιτικά τους συστήματα, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και τις κοινωνικές νόρμες.
Κατά τη διάρκεια των δυναστειών της Μινγκ (1368-1644) και της Κινγκ (1644-1912), ο νεο-κονφουκιανισμός αναπτύχθηκε και διαφοροποιήθηκε περαιτέρω, οδηγώντας στην εμφάνιση διαφορετικών σχολών σκέψης. Παρά τις αυτές τις εξελίξεις, οι βασικές αρχές του νεο-κονφουκιανισμού, όπως η έμφαση στην ηθική αυτοκαλλιέργεια, ο σεβασμός προς την αρχή και η σημασία της εκπαίδευσης, παρέμειναν αναλλοίωτες.
Στη σύγχρονη εποχή, το Νεο-Κονφουκιανισμός έχει υποστεί κριτική και επανερμηνεία. Ορισμένοι κριτικοί υποστηρίζουν ότι η έμφασή του στην ιεραρχία και την υπακοή στην αρχή έχει συμβάλει στον αυθαίρετο χαρακτήρα και την κοινωνική ανισότητα στις ανατολικοασιατικές κοινωνίες. Παρά τις κριτικές αυτές, ο Νεο-Κονφουκιανισμός συνεχίζει να ασκεί σημαντική επιρροή στην πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική ζωή της Ανατολικής Ασίας.
Πόσο μοιάζουν οι πολιτικές σας πεποιθήσεις με Neo-Confucianism ζητήματα; Πάρτε το πολιτικό κουίζ για να μάθετε.